www.sabblok.blogspot.com
ਇਕ ਕਬੀਲਾ ਜਿਥੇ ੨੦ ਸਾਲਾ ਤੋਂ ਰਾਜੇ ਪ੍ਰਤਾਪ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ .ਓਸ ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਿਰ੍ਧਾਈ ਰਾਜਾ ਸੀ .ਗ਼ਰੀਬਾ ਨੂ ਲੁਟ ਲੁਟ ਕੇ ਬਹੁਤ ਪੇਸਾ ਕਥਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਓਹਨੇ .ਸਾਰੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲੋ ਬਹੁਤ ਡਰਦੇ ਸੀ .ਕ੍ਯੂ ਕੀ ਓਹਦਾ ਜਦੋ ਜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਨੂ ਮਰਵਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ .ਇਕ ਦਿਨ ਰਾਜਾ ਆਪਣੇ ਵਜੀਰ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਸੈਰ ਕਰਨ ਚਲਾ ਗਇਆ .ਥੋੜੀ ਕ ਦੂਰ ਗਾਏ ਤਾ ਕੀ ਵੇਖਦੇ ਕੁਜ ਲੋਗ ਇਕ ਮਾਰੀ ਹੋਈ ਮਾਝ ਦੀ ਖਾਲ ਲਾਹ ਰਹੇ ਸੀ .ਤਾ ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਜੀਰ ਨੂ ਪੁਸ਼ਇਆ ਇਹ ਖਾਲ ਦਾ ਕੀ ਕਰਦੇ ਨੇ . ਵਜੀਰ ਨੇ ਕੇਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਇਹ ਖਾਲ ਤੋਂ ਜੁਤੀਆ ਬਾਨੋੰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਹੋਰ ਵ ਬਹੁਤ ਕੁਜ ਬਣਦਾ. ਰਾਜਾ ਅਗੇ ਚਲ ਪਇਆ .ਫੇਰ ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਬਾਦ ਜਦੋ ਵਾਪਿਸ ਆ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾ ਕੁਜ ਲੋਗ ਓਹੋ ਮਾਝ ਦਿਯਾ ਹਦੀਯਾ ਕਢ ਰਹੇ ਸੀ . ਫੇਰ ਰਾਜੇ ਨੇ ਪੁਸ੍ਹਇਆ.ਹੁਣ ਇਹ ਹਦੀਯਾ ਦਾ ਕੀ ਕਰਨ ਗੇ . ਤਾ ਵਜੀਰ ਨੇ ਕੇਹਾ ਹੁਕਮ ਇਹ ਆਪਣਾ ਵੈਦ ਵਾ. ਇਹ ਇਹਨਾ ਤੋਂ ਦਵਾਈ ਬਾਨੋੰਦਾ ਵਾ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬੀਮਾਰਿਆ ਦਾ ਲਾਜ ਕਰਦਾ ਵਾ. ਰਾਜਾ ਅਚਾਨਕ ਲਾਗੇ ਵੇਖਦਾ ਮਾਸ ਨੂ ਕੁਜ ਕੀੜਿਆ ਤੇ ਪੰਸ਼ੀ ਖਾ ਰਹੇ ਸੀ .ਫੇਰ ਰਾਜਾ ਓਥੋ ਚਲ ਪੈਂਦਾ .. ਰਾਹ ਵਿਚ ਇਕ ਮੁਰਦੇ ਨੂ ਸਸਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ .ਓਸ ਨੂ ਵੇਖ ਕੇ ਰਾਜਾ ਇਕ ਦਮ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਸੋਚੀ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਇਕ ਪਸ਼ੁ ਜੇਓੰਦਾ ਵੀ ਕੀਨੇ ਕਾਮ ਸਵਾਰਦਾ ਤੇ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਢ ਵੀ ਕੀਨੇ ਕਾਮ ਆਉਂਦਾ . ਪਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਧ ਆਗ ਲਾ ਦਿਤੀ ਜਾਂਦੀ .ਤੇ ਜੇਓੰਦੇ ਜੀ ਜੇ ਓਹ ਕਿਸੇ ਨੂ ਦੁਖ ਦੇਵੇ ਤਾ ਫੇਰ ਪਸ਼ੁ ਇਨਸਾਨ ਨਾਲੋ ਚੰਗਾ .ਬਾਸ ਫੇਰ ਰਾਜੇ ਨੇ ਘਰ ਆਂ ਕੇ ਸਾਰੇ ਪੈਸੇ ਗ਼ਰੀਬਾ ਵਿਚ ਵਾਂਢ ਦਿਤੇ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੀ ਸਾਰੀ ਗਰੀਬੀ ਦੂਰ ਕਰਤੀ .ਆਜ ਓਹ ਸਾਰੇ ਲੋਗ ਰਾਜੇ ਨੂ ਦਿਲੋ ਰਾਜਾ ਮਨਨ ਲਾਗ ਪਾਏ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ਇਕ ਕਬੀਲਾ ਜਿਥੇ ੨੦ ਸਾਲਾ ਤੋਂ ਰਾਜੇ ਪ੍ਰਤਾਪ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ .ਓਸ ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਿਰ੍ਧਾਈ ਰਾਜਾ ਸੀ .ਗ਼ਰੀਬਾ ਨੂ ਲੁਟ ਲੁਟ ਕੇ ਬਹੁਤ ਪੇਸਾ ਕਥਾ ਕੀਤਾ ਸੀ ਓਹਨੇ .ਸਾਰੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲੋ ਬਹੁਤ ਡਰਦੇ ਸੀ .ਕ੍ਯੂ ਕੀ ਓਹਦਾ ਜਦੋ ਜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਨੂ ਮਰਵਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ .ਇਕ ਦਿਨ ਰਾਜਾ ਆਪਣੇ ਵਜੀਰ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਸੈਰ ਕਰਨ ਚਲਾ ਗਇਆ .ਥੋੜੀ ਕ ਦੂਰ ਗਾਏ ਤਾ ਕੀ ਵੇਖਦੇ ਕੁਜ ਲੋਗ ਇਕ ਮਾਰੀ ਹੋਈ ਮਾਝ ਦੀ ਖਾਲ ਲਾਹ ਰਹੇ ਸੀ .ਤਾ ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਜੀਰ ਨੂ ਪੁਸ਼ਇਆ ਇਹ ਖਾਲ ਦਾ ਕੀ ਕਰਦੇ ਨੇ . ਵਜੀਰ ਨੇ ਕੇਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਇਹ ਖਾਲ ਤੋਂ ਜੁਤੀਆ ਬਾਨੋੰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਹੋਰ ਵ ਬਹੁਤ ਕੁਜ ਬਣਦਾ. ਰਾਜਾ ਅਗੇ ਚਲ ਪਇਆ .ਫੇਰ ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਬਾਦ ਜਦੋ ਵਾਪਿਸ ਆ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾ ਕੁਜ ਲੋਗ ਓਹੋ ਮਾਝ ਦਿਯਾ ਹਦੀਯਾ ਕਢ ਰਹੇ ਸੀ . ਫੇਰ ਰਾਜੇ ਨੇ ਪੁਸ੍ਹਇਆ.ਹੁਣ ਇਹ ਹਦੀਯਾ ਦਾ ਕੀ ਕਰਨ ਗੇ . ਤਾ ਵਜੀਰ ਨੇ ਕੇਹਾ ਹੁਕਮ ਇਹ ਆਪਣਾ ਵੈਦ ਵਾ. ਇਹ ਇਹਨਾ ਤੋਂ ਦਵਾਈ ਬਾਨੋੰਦਾ ਵਾ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬੀਮਾਰਿਆ ਦਾ ਲਾਜ ਕਰਦਾ ਵਾ. ਰਾਜਾ ਅਚਾਨਕ ਲਾਗੇ ਵੇਖਦਾ ਮਾਸ ਨੂ ਕੁਜ ਕੀੜਿਆ ਤੇ ਪੰਸ਼ੀ ਖਾ ਰਹੇ ਸੀ .ਫੇਰ ਰਾਜਾ ਓਥੋ ਚਲ ਪੈਂਦਾ .. ਰਾਹ ਵਿਚ ਇਕ ਮੁਰਦੇ ਨੂ ਸਸਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ .ਓਸ ਨੂ ਵੇਖ ਕੇ ਰਾਜਾ ਇਕ ਦਮ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਸੋਚੀ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਇਕ ਪਸ਼ੁ ਜੇਓੰਦਾ ਵੀ ਕੀਨੇ ਕਾਮ ਸਵਾਰਦਾ ਤੇ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਢ ਵੀ ਕੀਨੇ ਕਾਮ ਆਉਂਦਾ . ਪਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਧ ਆਗ ਲਾ ਦਿਤੀ ਜਾਂਦੀ .ਤੇ ਜੇਓੰਦੇ ਜੀ ਜੇ ਓਹ ਕਿਸੇ ਨੂ ਦੁਖ ਦੇਵੇ ਤਾ ਫੇਰ ਪਸ਼ੁ ਇਨਸਾਨ ਨਾਲੋ ਚੰਗਾ .ਬਾਸ ਫੇਰ ਰਾਜੇ ਨੇ ਘਰ ਆਂ ਕੇ ਸਾਰੇ ਪੈਸੇ ਗ਼ਰੀਬਾ ਵਿਚ ਵਾਂਢ ਦਿਤੇ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੀ ਸਾਰੀ ਗਰੀਬੀ ਦੂਰ ਕਰਤੀ .ਆਜ ਓਹ ਸਾਰੇ ਲੋਗ ਰਾਜੇ ਨੂ ਦਿਲੋ ਰਾਜਾ ਮਨਨ ਲਾਗ ਪਾਏ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
No comments:
Post a Comment