www.sabblok.blogspot.com
ਮੇਰੇ
ਪਿਆਰੇ ਸਰਬਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਜਿਊਂਦੇ ਜੀ
ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਆਉਣਾਂ ਨਸ਼ੀਬ ਨਹੀ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਲਈ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸੱਚੇ ਦੇਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ
ਬਹੁਤ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਅਰਦਾਸ਼ਾਂ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਮਾਰਚ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ
ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਸਰਬਜੀਤ ਨੂੰ ਰਿਹਾਅ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾਂ ਜਿਥੇ ਮੀਡੀਆ ਨੇ
ਚੰਗਾ ਰੋਲ ਅਦਾ ਕੀਤਾ ਉਥੇ ਸਰਬਜੀਤ ਦੀ ਭੈਣ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਸਮੇਤ ਧੀਆਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਯਤਨ ਕੀਤੇ
ਪਰ ਕੋਈ ਸਫਲਤਾ ਨਹੀ ਮਿਲੀ ਪਰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਖੁਸੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁੰ ਬਹੁਤ ਨਸੀਬ ਵਾਲਾ
ਹੈ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਸਾਰਾ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੇਰੇ ਜਾਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਵੀ
ਮਨਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਸਰਬਜੀਤ ਜੀ ਸੱਚਾਈ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਕਿੰਨੇ ਹੋਰ ਸਨ ਜਿੰਨਾਂ
ਦੀਆਂ ਲਾਸਾਂ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਅਜੇ ਤਕ ਇਹ ਨਹੀ ਪਤਾ ਲਗਾ ਕਿ ਉਹ ਜਿਊਂਦੇ ਹਨ ਜਾ
ਨਹੀ ਪਰ ਤੁਹਾਡੀ ਕਿਸਮਤ ਇਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੌਮੀ ਸ਼ਹੀਦ ਦਾ ਰੁਤਬਾ
ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਦ ਅਪਣੇ ਵਤਨ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਲੀਨ ਹੋਣ ਦਾ ਮਾਣ ਮਿਲਿਆ ਹੈ।
ਸਰਕਾਰੀ ਮਾਣ ਸਨਮਾਨ ਨਾਲ ਸਸਕਾਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੇਰੀਆਂ ਦੋਨਾਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ
ਨੋਕਰੀ ਮਿਲ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪੈਸਾ ਵੀ । ਜੇਕਰ ਤੈਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਫਾਂਸੀ ਦਿਤੀ ਹੁੰਦੀ
ਤਾਂ ਉੁਹਨਾਂ ਜਾਲਮਾਂ ਨੇ ਲਾਸ ਵੀ ਨਹੀ ਸੀ ਦੇਣੀ । ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਸਾਰਿਆਂ ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ ਇਕ
ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਸਿਰ ਮੜਕੇ ਬਿਆਨਬਾਜੀ ਕਰਕੇ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾਂ ਸੀ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਤੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ
ਬਾਰੇ ਨਹੀ ਸੀ ਸੋਚਣਾਂ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦਰ ਦਰ ਦੀਆਂ ਠੋਕਰਾਂ ਖਾ ਖਾਕੇ ਬੇਹਾਲ ਹੋ ਜਾਣਾਂ
ਸੀ ਜਿਵੇ ਤੇਰੀ ਰਿਹਾਈ ਲਈ ਕੋਈ ਜਗਾ ਨਹੀ ਛਡੀ । ਦੇਖ ਅਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਾਸੀ ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ
ਕਾਨੂੰਨ ਵਲੋਂ ਕੋਈ ਇਨਸਾਫ ਨਹੀ ਮਿਲਿਆ ਜਿਥੇ 1984 ਦੇ ਕਾਤਲਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਤਕ ਸਜਾ ਨਹੀ
ਮਿਲ ਸਕੀ ਜਿਥੇ ਚਾਰ ਹਜਾਰ ਤੋਂ ਵਧ ਲੋਕ ਬੇਕਸੂਰ ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਦੇ ਗੱਲਾ ਵਿਚ ਟਾਇਟ ਪਾਕੇ
ਸਾੜ ਸਾੜ ਮਾਰ ਦਿਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਅਦਾਲਤਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਚਾਰ ਹਜਾਰ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਮਰਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਸਨ ਕੋਣ ਸਨ । ਪਰ ਕੋਈ ਇਨਸਾਫ ਨਹੀ ਮਿਲਿਆ ਇਸ ਲਈ
ਬੇਗਾਨੇ ਦੇਸ਼ ਤੇ ਕਾਹਦਾ ਰੋਸ । ਸਰਬਜੀਤ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਬੇਗਾਨੇ ਦੇਸ਼
ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਸ਼ਰਕਾਰ ਤੋਂ ਇਨਸਾਫ ਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਉਮੀਦ ਨਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਅਖੀਰ ਤੈਨੂੰ
ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਮਾਰ ਦਿਤਾ ਗਿਆ। ਅਜ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਸੱਚੀ ਸਰਧਾਂਜਲੀ ਮੇਰੇ ਵਲੋਂ ਇਹੀ ਹੈ ਕਿ
ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੈਨੂੰ ਦਸਣ ਵਿਚ ਹਿੰਮਤ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿਉ ਕਿ ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਆਤਮਾ ਅਜਾਦ ਹੈ
ਜਿਥੇ ਮਰਜੀ ਜਾਕੇ ਦੇਖ ਸਕਦੀ ਹੈ ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਕੋਲ ਜਰੂਰ
ਜਾਕੇ ਦੇਖ ਜਿਥੇ ਮਾਵਾਂ 1984 ਤੋਂ ਲ਼ੈਕੇ 1992 ਤਕ ਦੇ ਗੁੰਮ ਅਤੇ ਲਾਪਤਾ ਹੋਏ ਅਪਣੇ
ਜਵਾਨ ਪੁਤਰਾਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਤਕ ਉਡੀਕ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਜਿੰਨਾਂ ਦੀਆਂ ਉਹਨਾਂ
ਮਾਪਿਆਂ,ਭੈਣਾਂ,ਵੀਰਾਂ,ਪਤਨੀਆਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਜੀਆਂ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਤਕ ਨਹੀ ਮਿਲੀ ।
ਸਸਕਾਰ ਤਾਂ ਬਾਦ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀ ਪਤਾ ਕਿ ਕਿਹੜੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਲੀਨ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਅਜ
ਉਹਨਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਦੇਖੀ ਜਿੰਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਰੋਟੀ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਨਹੀ ਛਡਿਆ।
ਤੈਨੂੰ ਆਖਰੀ ਸ਼ਮੇਂ ਵਤਨ ਨਸੀਬ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੂੰ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲਾ ਹੈ ਐਸੇ ਲੋਕ ਵੀ ਨੇ ਜਿੰਨਾਂ
ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਵਤਨ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਵੀ ਨਸ਼ੀਬ ਨਹੀ ਹੁੰਦੀ ਉਹ ਲੋਕ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਜਿਉੂਂਦੇ
ਜਲਾਵਤਨੀ ਕੱਟਦੇ ਮਰ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਕਟ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਖੀਰ ਵਿਚ ਮੈਂ ਦਿਲ ਦੀ ਇਕ ਗੱਲ
ਹੋਰ ਕਰਨੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਜਿਊਦਾ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਅਤੇ ਤੇਰੀ ਫਾਂਸੀ ਮਾਫ ਹੋ
ਵੀ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪੁਛਣਾਂ ਨਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਤੈਨੂੰ ਦਿਹਾੜੀ
ਕਰਨੀ ਪੈਣੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਘਰ ਦਾ ਗੁਜਾਰਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਹੋਣਾਂ ਸੀ। ਮਿਸਾਲ ਦੇ
ਤੋਰ ਤੇ ਦਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਾਕੇ ਦੇਖ ਜਿਹੜੇ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਤੋਂ ਆਏ ਹਨ।
ਸਭ ਤੋਂ ਵਡੀ ਗੱਲ ਸ਼ਹੀਦ ਉਧਮ ਸਿੰਘ ਦੇ ਭਜੀਤੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਜਾਕੇ ਦਿਹਾੜੀ ਲਾਕੇ ਘਰ ਦਾ
ਗੁਜਾਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ ਸ਼ਹੀਦ ਉਧਮ ਸਿੰਘ ਜਿਸ ਨੇ ਜਲਿਆਂਵਾਲੇ ਸਾਕੇ ਦਾ ਲੰਡਨ ਜਾਕੇ
ਬਦਲਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਕਿਉ ਕਿ ਇਸ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਵਿਚ ਇਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਰਿਵਾਜ
ਹੈ ਕਿ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਜਿੰਨੀ ਮਰਜੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਲਉ ਰੁਤਬਾ ਸਿਰਫ ਗਦਾਰ ਦਾ ਮਿਲੇਗਾ ਭਾਵੇ
ਕੁੱਝ ਵੀ ਕਰੋ। ਜਦੋਂ ਮਰ ਗਏ ਜਾਂ ਮਾਰ ਦਿਤੇ ਗਏ ਨੂੰ ( ਭਾਰਤ ਰਤਨ ਐਵਾਰਡ) (ਸ੍ਰੋਮਣੀ
ਐਵਾਰਡ) ਅਤੇ ਸ਼ਹੀਦ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਵਲੋ ਦਿਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਫਿਰ ਤਾਂ
ਹਰੇਕ ਲੀਡਰ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਸਨਮਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਵੀ ਕੁ´ਝ ਦਿਨਾਂ ਵਾਸਤੇ। ਉਹਵੀ
ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੀਆ ਸ਼ੁਰਖੀਆਂ ਵਿਚ ਆਉਣ ਲਈ ਕੇ ਕੋਈ ਕਹਿ ਨਾਂ ਦੇਵੇ ਕਿ ਤੁਸੀ ਤੇ ਸ਼ਹੀਦ ਨੂੰ
ਸਰਧਾਂਜਲੀਆਂ ਭੇਟ ਨਹੀ ਕੀਤੀਆਂ। ਜੇਕਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀ ਤਾਂ ਅਜ ਤਕ ਕਿੰਨੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿੰਨਾਂ
ਨੂੰ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸਤਿਕਾਰ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਸਰਬਜੀਤ ਜੀ ਇਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਜਿਹੜੀ ਤੁਸੀ ਕਿਸੇ
ਨਾਲ ਨਹੀ ਕਰਨੀ ਕਿਉ ਕਿ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕ ਸਿਰਫ ਸੁਣਦੇ ਹਨ ਕਰਦੇ ਨਹੀ। ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ
ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਰਾਜ ਮੈਂ ਦਸ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜਿਉਂਦੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਮੁਲ ਇਸ ਕਰਕੇ ਨਹੀ ਪੈਦਾ
ਕਿਉ ਕਿ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਿਆਸੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ਕਿਉ ਕਿ ਉਹ
ਬੰਦਾਂ ਜਿਊਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ ਬਿਆਨਬਾਜੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਕਰਨੀ ਹੁੰਦੀ
ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਮਰ ਗਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਮਰੇ ਬੰਦੇ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਬੋਲਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ
ਭੜਕਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਜਬਾਤਾਂ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਡੀ ਪਾਰਟੀ ਨਾਲ
ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਸੀ ,ਉਹ ਸਾਡੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਆਗੂ ਸਨ ਵਗੈਰਾ ਵਗੈਰਾ,ਫਿਰ ਜਾਕੇ ਲੋਕ ਉਸ ਲੀਡਰਾਂ
ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਆਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੋਟ ਪਾਕੇ ਮੰਤਰੀ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਰਾਹ ਸਾਫ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਜੇਕਰ ਉਹੀ ਬੰਦਾ ਇਹਨਾਂ ਲਗੇ ਖੜਾ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲ਼ਾ ਸ਼ੁਣੇ ਤਾਂ ਉਹ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਝੁੱਠਾ ਵੀ
ਕਰਾਰ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਮਰੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਮੁੱਲ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਵੱਧ ਹੈ। ਹੁਣ ਹੀ ਦੇਖ ਲਾਉ
ਤੇਰੇ ਸ਼ਸ਼ਕਾਰ ਤੇ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਲੋਕ ਆਉਣਗੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚ ਲੀਡਰ ਬਹੁਤ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਇਕ
ਦੂਸਰੇ ਤੇ ਇਲਜਾਮ ਲਾਕੇ ਸਿਆਸੀ ਰੋਟੀਆਂ ਸੇਕਨਗੇ ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਲਾਸ ਪੰਜਾਬ ਭਾਰਤ
ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਕਰਕੇ ਮੋਜੂਦਾ ਸਰਕਾਰ ਤੇ ਹਮਲੇ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਦੋ
ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾਂ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਹੈ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਕਿਸੇ ਲੀਡਰ ਨੇ ਨਾਮ ਤਕ ਨਹੀ
ਲੈਣਾਂ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸਕਤੀ ਅਤੇ ਕੁਰਸੀ ਭਾਰਤ
ਵਿਚੋ ਹੀ ਮਿਲਣੀ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਹੀ ਮੋਕਾਂ ਹੈ ਕਿ
ਸਰਬਜੀਤ ਦੀ ਮੋਤ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਲੈ ਲਈਏ। ਸਰਬਜੀਤ ਇਕ ਗੱਲ ਨੋਟ ਰਖੀ ਇਹਨਾਂ ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ
ਅਪਣੇ ਭਾਸ਼ਨ ਵਿਚ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਵਫਾਦਾਰ ਸਿਪਾਹੀ ਦਸਕੇ ਸਬੋਧਨ ਕਰਨਾਂ ਹੈ
ਪਰ ਇਸ ਮੌਕੇ ਭੰਡਣਾਂ ਅਪਣੇ ਹੀ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਹ ਉਹ ਮੋਕਾ ਹੈ
ਕਿ ਤੇਰੀ ਮੋਤ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਲਈ ਸ਼ਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਇਕ ਮੂੱਠ ਹੋਕੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਮਤਾ
ਪਾਸ ਕਰੇ ਤਾਂ ਜੋ ਅਜ ਵੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀਆਂ ਜੇਲਾਂ ਵਿਚ ਭਾਰਤੀ ਬੰਦ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ
ਸਮਾਂ ਦੇਖਣਾਂ ਨਾ ਪਏ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ,ਭੈਣ ਭਾਈ,ਧੀਆਂ ਪੁਤਰ ਅਤੇ ਰਿਸਤੇਦਾਰਾਂ
ਨੂੰ ਇਹ ਮਨਹੂਸ ਦਿਨ ਦੇਖਨ ਨੂੰ ਮਿਲੇ। ਅਤੇ ਇਕਠੇ ਹੋਕੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਕਰੀਏ। ਅਖੀਰ
ਵਿਚ ਫਿਰ ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਣ ਦਾ ਮਾਣ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਅਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇ ਕੰਮ
ਆਇਆ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੇ ਰਸੇ ਚੁੰਮਣ ਵਿਚ ਖੁੱਸ਼ੀ ਮਹਿਸ਼ੂਸ
ਹੋਵੇ ਨਾਂ ਕਿ ਗੰਮ। ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਚਲੇ ਜਾਣ ਦਾ ਗੰਮ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਣ ਹੈ ਪ੍ਰਨਾਮ ਤੇਰੀ
ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ।
ਨੋਟ .ਬੇਨਤੀ - ਮੇਰੀ ਦੇਸ਼ ਭਾਰਤ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਹੋਈ ਸਰਬਜੀਤ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਪ੍ਰਣ ਕਰੋ ਤਾਂ ਜੋ ਦੁਸਮਣ ਦਾ ਸਕਤੀ ਨਾਲ ਟਾਕਰਾ ਕਰ ਸਕੀਏ ਅਤੇ ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾਂ ਕਿ ਇਸ ਹੋਈ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਸਿਆਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਬਿਆਨਬਾਜੀਆਂ ਵਿਚ ਲਿਆਕੇ ਵੋਟ ਬੈਕ ਬਣਾਉਂਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁੱਹ ਨਾ ਲਾਇਆ ਜਾਵੇ। ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਕਾਲੇ ਦਿਲ ਬਾਰੇ ਦਸਿਆ ਜਾਵੇ । ਇਹੀ ਸੁੱਚੀ ਸਰਧਾਂਜਲੀ ਹੈ।
ਆਪ ਦਾ ਛੋਟਾ ਵੀਰ ਮਨਮੋਹਣ ਸਿੰਘ ਜਰਮਨੀ
ਨੋਟ .ਬੇਨਤੀ - ਮੇਰੀ ਦੇਸ਼ ਭਾਰਤ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਹੋਈ ਸਰਬਜੀਤ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਨਾਲ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਪ੍ਰਣ ਕਰੋ ਤਾਂ ਜੋ ਦੁਸਮਣ ਦਾ ਸਕਤੀ ਨਾਲ ਟਾਕਰਾ ਕਰ ਸਕੀਏ ਅਤੇ ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾਂ ਕਿ ਇਸ ਹੋਈ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਸਿਆਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਬਿਆਨਬਾਜੀਆਂ ਵਿਚ ਲਿਆਕੇ ਵੋਟ ਬੈਕ ਬਣਾਉਂਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁੱਹ ਨਾ ਲਾਇਆ ਜਾਵੇ। ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਕਾਲੇ ਦਿਲ ਬਾਰੇ ਦਸਿਆ ਜਾਵੇ । ਇਹੀ ਸੁੱਚੀ ਸਰਧਾਂਜਲੀ ਹੈ।
ਆਪ ਦਾ ਛੋਟਾ ਵੀਰ ਮਨਮੋਹਣ ਸਿੰਘ ਜਰਮਨੀ
No comments:
Post a Comment